< Terug naar 'Vechten voor de biodiversiteit'
Internationale verdragen rond biodiversiteit
Vijf internationale verdragen zoemen in op biodiversiteit:
Het Verdrag inzake biologische diversiteit (Convention on Biological Diversity, CBD) is de meest recente milieuovereenkomst. Ze werd ondertekend door meer dan 190 landen tijdens de Wereldtop in Rio de Janeiro in 1992. Dit verdrag heeft drie doelstellingen: het behoud van de biodiversiteit op aarde, het duurzaam gebruik ervan en een billijke verdeling tussen Noord en Zuid van de voordelen die de variatie aan genetische rijkdommen ons biedt.
Het doel van het Verdrag inzake de internationale handel in bedreigde soorten wilde dieren en planten (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora, CITES) is te voorkomen dat het overleven van wilde dier- of plantensoorten wordt bedreigd door de internationale handel. Op de lijst van het verdrag staan meer dan 30 000 planten- en diersoorten, die elk een aangepaste beschermingsgraad krijgen toegewezen.
Het Verdrag inzake migrerende wilde soorten (Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals, CMS, of de Bonn-Conventie) heeft als doel migrerende soorten te beschermen over hun volledige leefgebied. De leden van het verdrag verplichten zich er toe om bedreigde migrerende soorten te beschermen, hun habitats te beschermen of herstellen en eventuele obstakels voor migratie weg te nemen. Onder dit verdrag werden deelverdragen opgesteld over o.a. vleermuizen, walvissen, zeehonden en watervogels.
De Ramsar conventie inzake watergebieden (Ramsar Convention on Wetlands) biedt een kader voor nationale acties en internationale samenwerking voor de bescherming en het duurzaam gebruik van watergebieden. Het verdrag erkent dat deze ecosystemen extreem belangrijk zijn voor het behoud van biodiversiteit en voor het menselijk welzijn.
De Conventie betreffende de Bescherming van het Cultureel en Natuurlijk Werelderfgoed (World Heritage Convention, WHC) wil het cultureel en natuurlijk werelderfgoed identificeren en beschermen. Daarvoor werd de Werelderfgoedlijst opgesteld, met monumenten en landschappen die getuigen van een uitzonderlijke universele waarde. Op die manier combineert het verdrag het behoud van het natuurlijk erfgoed met de zorg voor het leefmilieu.